Duimelotjes ( rondeel)
Zijn we niet allemaal duimelotjes, als het erop aankomt?
Bang voor die enge, grote, vreemde reus.
Af en toe, bijna paars van schrik en vanbinnen zo poreus.
Zijn we niet allemaal duimelotjes, als het erop aankomt?
Met vaak een grote mond, maar met een klein, bang hart.
Stoer in het pak gehesen, beregoed vermomd.
Zijn we niet allemaal duimelotjes, als het erop aankomt?
Bang voor die enge, grote, vreemde reus.
©De Kimpe Marleen
9 maart 2021
VER-GEET-MIJ-NIETJES
vergeet-mij-nietjes doen me denken
aan puntje puntje puntje …
want wees gewis, het mooiste komt nog
vergeet-mij-nietjes doen me denken
aan de mooiste nuance blauw ooit
welke nooit uit je gedachten gaat
vergeet-mij-nietjes doen me denken
aan puntje puntje puntje …
©De Kimpe Marleen
14 mei 2021
Als mei verduistert
Verrast door een regenbui, sjok ik mezelf naar huis
Akelige boomgeesten spelen vrij spel
Takken zwiepen, geschorste stammen piepen hels
Verrast door een regenbui, sjok ik mezelf naar huis
De hemel verduistert, de bliksem luistert
Naar donderwolken die uitregenen in een waterplas
Verrast door een regenbui, sjok ik mezelf naar huis
Akelige boomgeesten spelen vrij spel
©De Kimpe Marleen
16 mei 2021
Te middernacht
ik plof in de middernachtelijke zetel
ik beleger het hart van mijn thuisfront
ik vouw me toe met de wijzers van de klok
klokslag 12, het uur van de spoken
ik beleger het hart van mijn thuisfront
een rilling loopt over me heen
klokslag 12, het uur van de spoken
wil niet bang zijn in het donker
een rilling loopt over me heen
bijgeloof haat ik ten zeerste
wil niet bang zijn in het donker
want het Ware Licht verlicht
bijgeloof haat ik ten zeerste
leugens zaaien steeds verwarring
want het Ware Licht verlicht
daarom pen ik dit neer
leugens zaaien steeds verwarring
ik vouw me toe met de wijzers van de klok
daarom pen ik dit neer
ik plof in de middernachtelijke zetel
(dichtvorm pantoum)
23 augustus 2020
©De Kimpe Marleen
Bodemloos rondeeltje
Soms klinkt het geweten, als een bodemloze echoput.
Nooit uitgeput, laat het van zich horen, of je dat nu wil, of liever niet.
Met klanken van een vermanend lied, alsook met ranken van een zoete inval.
Soms klinkt het geweten, als een bodemloze echoput.
Opborrelende sopranen, klimmen dan slingerend hemelhoog.
Langsheen berg en dal, ietwat tranend in het ziende oog.
Soms klinkt het geweten, als een bodemloze echoput.
Nooit uitgeput, laat het van zich horen, of je dat nu wil, of liever niet.
©De Kimpe Marleen
8 mei 2021
