Sneeuw in februari
Gisteren weerklonk er
vanuit de Voorhoven een lentelied.
Edoch, vandaag ligt er een dikke, witte vacht.
Mag ik koesteren, elke verbloemde vergeet-mij-niet?
Ach, misschien kende het zangbekje de seizoenen niet.
De lieve lente slaapt, ontwaakt en wacht.
Gisteren weerklonk er vanuit de Voorhoven een lentelied.
Hier en daar, ontwaar ik al een petieterige, groene spriet.
Willekeurig gezaaid, maar het oogt toch wel goed doordacht.
Mag ik koesteren, elke verbloemde vergeet-mij-niet?
Dappere vogeltjes neurieden mee tussen eerbiedig, buigend riet.
En de minder moedige fluisterden verrast, trillend zacht.
Gisteren weerklonk er vanuit de Voorhoven een lentelied.
Binnenkort, verwijten we de vriezeman voor een zielenpiet.
Smeekt het kakelnieuwe om een beetje verdiende aandacht.
Mag ik koesteren, elke verbloemde vergeet-mij-niet?
Soms ziet en hoort men veel, in ’s winters sneeuwgebied.
De stilte beluistert het levenslustige, dat wint aan kracht!
Gisteren weerklonk er vanuit de Voorhoven een lentelied.
Mag ik koesteren, elke verbloemde vergeet-mij-niet?
©De Kimpe Marleen
3 februari 2021