Pantoumgedicht - mijntreinspoorgedachten
-
ik hoor het treinspoor,
boven het koor van jonge piepers
ik wil me niet ergeren aan die keffende hond, op straat
ik volg het piepkenduik van op hol geslagen, witte lakens
mijn wijsneus ruikt lavendel en ik nestel me, tegen de wind
ik wil me niet ergeren aan die keffende hond, op straat
de zon speelt een uitdagend spel, mijn gelaat voelt het wel
mijn wijsneus ruikt lavendel en ik nestel me, tegen de wind
het maakt dat ik lente smaak, dat mijn kilte onder die druk zwicht
de zon speelt een uitdagend spel, mijn gelaat voelt het wel
donker, licht, ogen open, ogen dicht, zoals een knipperlicht
het maakt dat ik lente smaak, dat mijn kilte onder die druk zwicht
als ik nu eens een zomers gedachtetreintje de revue laat passeren
donker, licht, ogen open, ogen dicht, zoals een knipperlicht
hé, hoe heerlijk, het voelt aan als een achtbaan, ietwat zweverig
als ik nu eens een zomers gedachtetreintje de revue laat passeren
spring er middenin met pen en papier, waar is mijn zonnebril hier
hé, hoe heerlijk, het voelt aan als een achtbaan, ietwat zweverig
ik volg het piepkenduik van op hol geslagen, witte lakens
spring er middenin met pen en papier, waar is mijn zonnebril hier
ik hoor het treinspoor, boven het koor van jonge piepers
©De Kimpe Marleen
7 maart 2021