Welgekomen
Ranke
Irissen
Staan vederlicht
Zij aan zij
Een beetje onwennig te trillen
Ze zouden willen flirten met warme zuchtjes wind
Maar mei hangt in de lucht, verlangt ernaar haar paarse koningskinderen te omarmen
©De Kimpe Marleen
mei 2022
Welkom op https://treinspoorvillanelle. blogspot.com/ Momenteel komen bij de andere speciale dichtvormen van vroeger, de Fibonaccigedichten aan de beurt. Veel leesgenot. NEEM JULLIE MEE OP AVONTUUR ... IK SCHRIJF GEEN LITERATUUR, MAAR DEEL GRAAG EEN DOORLEEFD UUR. Liefs x marleen
Welgekomen
Ranke
Irissen
Staan vederlicht
Zij aan zij
Een beetje onwennig te trillen
Ze zouden willen flirten met warme zuchtjes wind
Maar mei hangt in de lucht, verlangt ernaar haar paarse koningskinderen te omarmen
©De Kimpe Marleen
mei 2022
Als mei verduistert
Verrast door een regenbui, sjok ik mezelf naar huis
Akelige boomgeesten spelen vrij spel
Takken zwiepen, geschorste stammen piepen hels
Verrast door een regenbui, sjok ik mezelf naar huis
De hemel verduistert, de bliksem luistert
Naar donderwolken die uitregenen in een waterplas
Verrast door een regenbui, sjok ik mezelf naar huis
Akelige boomgeesten spelen vrij spel
©De Kimpe Marleen
16 mei 2021
Pantoumgedicht - mijntreinspoorgedachten
-
ik hoor het treinspoor,
boven het koor van jonge piepers
ik wil me niet ergeren aan die keffende hond, op straat
ik volg het piepkenduik van op hol geslagen, witte lakens
mijn wijsneus ruikt lavendel en ik nestel me, tegen de wind
ik wil me niet ergeren aan die keffende hond, op straat
de zon speelt een uitdagend spel, mijn gelaat voelt het wel
mijn wijsneus ruikt lavendel en ik nestel me, tegen de wind
het maakt dat ik lente smaak, dat mijn kilte onder die druk zwicht
de zon speelt een uitdagend spel, mijn gelaat voelt het wel
donker, licht, ogen open, ogen dicht, zoals een knipperlicht
het maakt dat ik lente smaak, dat mijn kilte onder die druk zwicht
als ik nu eens een zomers gedachtetreintje de revue laat passeren
donker, licht, ogen open, ogen dicht, zoals een knipperlicht
hé, hoe heerlijk, het voelt aan als een achtbaan, ietwat zweverig
als ik nu eens een zomers gedachtetreintje de revue laat passeren
spring er middenin met pen en papier, waar is mijn zonnebril hier
hé, hoe heerlijk, het voelt aan als een achtbaan, ietwat zweverig
ik volg het piepkenduik van op hol geslagen, witte lakens
spring er middenin met pen en papier, waar is mijn zonnebril hier
ik hoor het treinspoor, boven het koor van jonge piepers
©De Kimpe Marleen
7 maart 2021